Jestem wielką fanką kaszy jaglanej. Żałuję tylko, że odkryłam ją tak późno – po narodzeniu Emilki właściwie. Jestem neofitką w tym uczuciu do jaglanki, bo kiedyś właściwie dla mnie nie istniała, wydawała mi się nijaka i bez smaku.
Na etapie rozszerzania diety Emilki, zaczęłam czytać o kaszy jaglanej i otworzyły mi się oczy (i serce) dla tej chyba najzdrowszej z polskich kasz. Żeby nie zanudzać, szybki skrót jej właściwości i dobroci: odkwasza i oczyszcza organizm, wzmacnia odporność, działa antywirusowo i wysuszająco, więc świetnie się sprawdza jako jedzenie podczas przeziębień i katarów, jest też pomocna przy leczeniu niestrawności, zawiera lecytynę która wpływa na pamięć i reguluje poziom cholesterolu we krwi, jako jedyna z kasz zawiera krzemionkę, która ma leczniczy wpływ na stawy, ale też świetnie wpływa na wygląd włosów, paznokci i skóry. Nie zawiera też glutenu więc może być ważnym składnikiem diety dla osób z nietolerancją glutenu. Robi wrażenie, nieprawdaż?
No i przede wszystkim świetnie nadaje się jako pokarm dla dzieci. Zagościła więc na dobre w menu Emilki – najczęściej w postaci śniadań, ale też jako zagęszczenie zup, dodatek do mięs i sosów. Powoli też zaczęła się wdzierać do „dorosłego” gotowania i muszę przyznać znajduję coraz więcej zastosowań dla niej. Sama w smaku dość niewyraźna, świetnie przyjmuje inne aromaty i smaki.
…
