Gotowanie dla dzieci, zdrowe przepisy dla całej rodziny
Blog ciągle działa z przerwami więc wybaczcie przerwy w nadawaniu:) Ale dziś już pierwsze danie z obiecanego na początku cyklu ” lekki styczeń” czyli kotlety ryżowe z marchewką. Proste i tanie danie wegetariańskie, w duchu kuchennego recyklingu bo do jego wykonania można użyć resztek ryżu. Kotleciki są bardzo przyjemnie chrupiące i bezpretensjonalne, ja podałam do nich sos jogurtowy ale można je zjeść np. z surówkami albo też mogą posłużyć jako dodatek do dania mięsnego.
…
Dziś mam dla was wegetariańską wersję popularnego sosu bolognese – gdzie zamiast mięsa jest zielona soczewica. Długo duszony, z dodatkiem przysmażonej cebulki, dużej ilości czosnku, włoskich ziół i chlustu wina zyskuje głębię smaku. Mięsa Wam w nim nie zabraknie. Sos oczywiście można wykorzystać w sposób klasyczny – czyli do makaronu z dodatkiem np. parmezanu albo jako dodatek do innych wegetariańskich dań.
Ja znaczną większość bolognese z soczewicą ( bo z podanych składników wychodzi spora jego porcja) wykorzystałam do przygotowania lazanii – gdzie zamiast płatów makaranowych wykorzystałam płaty dyni.
Dynię należy pokroić w cienkie plasterki – ja tu wykorzystałam podłużna dynię piżmową, która ma pestki tylko z jednej strony, więc połowę z niej da się pokroić na okrągłe plastry. Na dnie naczynia do zapiekania trzeba wyłożyć w miarę ciasno płaty dyni i lekko je skropić oliwą i posolić. Na to sos i kawałki mozzarelli, potem kolejne warstwy- dynia, sos i mozzarella, razy dwa a na wierzch dynia skropiona oliwą. Piekłam całość 30 minut, na to wyłożyłam pozostałe płaty mozzarelli (w sumie wykorzystałam 250 g mozzarelli) i piekłam kolejne 10 minut. Pyszności!
…
W zeszłym tygodniu do księgarni trafiła książka Zuzy Zak „Polska. Nasza kuchnia w nowej odsłonie”. Jest to książka o kuchni polskiej, która pierwotnie powstała z myślą o cudzoziemcach. Autorka, która wyemigrowała z kraju do Anglii mając lat osiem, napisała ją żeby pokazać, że kuchnia polska to nie tylko pierogi – że jest bardzo zróżnicowana, smaczna i nie jest jedynie przyjmowaniem kalorii, żeby chronić się przed mrozem. Oprócz przepisów znajdziecie tam też rys historyczny – dlaczego Polacy jedzą jak jedzą.
Przeglądając ją przeżyłam podróż do smaków dzieciństwa – znajdziecie tam mnóstwo klasyków jakie jadało się pewnie w każdym domu – placki ziemniaczane, pasztety, zupy (grzybowa, żurek, krupnik, barszcz, szczawiowa) pierogi ( oczywiście też), gulasz, wątróbka, zrazy, kopytka, leniwe, buraczki, marchewka z groszkiem czy ciasta – makowiec, sernik, mazurek.
Szczególnie bliski mi był rozdział ze śniadaniami – czytając go czułam się jakbyśmy się wychowywały z Zuzą w tym samym domu! Jajecznica z cebulką, kasza manna z sokiem malinowym, naleśniki z serem, ryż zapiekany z jabłkami, omlety – to wszystko jadło się też i u nas bardzo często. Zabrakło tylko jajecznicy z móżdżkiem cielęcym, którą zajadłam się w dzieciństwie, ale zdaję sobie sprawę, że to może być zbyt kontrowersyjne danie jak dla naszych rodaków, nie mówiąc już o obcokrajowcach:)
Nie jest to obiektywna antologia kuchni polskiej a raczej taki miłosny list do wspomnień i smaków z dzieciństwa. Lekko wyidealizowany, tak jak się idealizuje dzieciństwo ale bardzo klimatyczny (podkreślają to bardzo ładne, rustykalne zdjęcia dań). Jest to kuchnia polska autorki – tak jak ją pamięta, za jaką tęskni ale też tak jak ją obecnie interpretuje – znajdziecie tu bowiem dużo przepisów-wariacji na temat kuchni polskiej, gdzie typowo polskie składniki czy danie zyskało nowe oblicze (sałatka jarzynowa z krabem, tuńczyk marynowany w żubrówce, gołąbki z jagnięciną w pomidorowo-cynamonowym sosie).
Danie jakie wybrałam do przygotowania na pierwszy ogień to knedle ze śliwkami. U nas w domu nie gotowało się takich knedli, więc do ich przygotowania potrzebuję przepisu, a poza tym wydało mi się być to idealne danie na jesień. I rzeczywiście – knedle były pyszne, miękkie, skąpane w maśle i bułce tartej oraz gorącym soku śliwkowym. Trochę było z nimi zachodu – z ich lepieniem ale zdecydowanie warto było. W przepisie zabrakło mi przybliżonej ilości knedli jakie powinny wyjść z tych proporcji, mi wyszło 10 ale miałam duże śliwki (najlepsze będą węgierki), więc przy mniejszych może wyjść więcej.
…
Macie takie momenty totalnego niezdecydowania obiadowego? Kiedy w głowie pustka, nikt nie ma na nic specjalnego zamówienia, przeglądacie książki kucharskie i nic Wam się nie podoba, zapisane na kompie i pintereście przepisy do wypróbowania nagle tracą swoją atrakcyjność? Ja czasem tak miewam. I co wtedy robię? Zaczynam przeglądać po raz setny „Plenty” albo „Plenty more” Ottholenghiego. I zawsze trafiam tam na coś co mam ochotę zjeść. To mój stary i nowy testament kulinarny:)
Tym razem wpatrzyłam zapiekankę makaronową z drobnego makarony orzo z dodatkiem bakłażana, marchewki, selera i pomidorów i kawałków mozzarelli, która pi upieczeniu cudownie się ciągnie. Ottholenghi nie zawodzi nigdy. Tylko co będzie jak przerobię wszystkie przepisy..
…
Przegapiłam w tym roku sezon grzybowy a wiem, że był obfity. Żałuję, bo lubię zbierać grzyby i lubię je jeść. Niestety to był dość ciężki czas w pracy, i siedziałam cały wrzesień w Warszawie. Do lasu udało mi się dotrzeć dopiero w ostatni weekend. Niestety czekały na nas mocno ponadgryzane, nieliczne lekko przerośnięte grzyby. Dla Emilki jednak była to duża frajda – znajdowaniu grzybów, więc można potraktować ten nasz wypad na grzyby jako dobry spacer z wątkiem przygodowym:)
Udało się jednak grzybów nazbierać tyle, że mogła powstać ta zapiekanka z kaszą jaglaną . Robi się ją trochę jak risotto, ale zamiast ugotować całość w wywarze, w połowie gotowania kaszę mieszamy z jajkami i zapiekamy w piekarniku. Powstaje coś w rodzaju ciasta, kótre można kroić w trójkąty ( i zjeść na zimno jak też na ciepło). Cała zapiekanka była dla nas bo Emilka jeszcze nie je grzybów leśnych – nie chodzi tu nawet o ryzyko zatrucia – bo jestem ostrożnym zbieraczem i właściwie zbieram tylko podgrzybki i borowiki ( jak się trafią), ale ze względu na to, że są zbyt ciężkostrawne dla dziecka.
…
Klopsiki mają w sobie coś takiego domowego i kojącego.. dla mnie to takie proste, codzienne gotowanie. Pyszne kuleczki, skąpane w sosie. A jak dodamy do nich kremową polentę – nie wyględną ale bardzo smakowitą paciaję to mamy prawdziwe comfort food, idealne na wczesno-jesienne chłody. Danie nie do reatauracji, nie na proszony obiad, nie na ładne zdjęcie na bloga:) ale każdy z chęcią takie zje. Można zrobić cały gar i potem odgrzewać w tygodniu.
Klopsiki w sosie pomidorowym już wcześniej wystąpiły na blogu ( tu wersja z indyka z dodatkiem cukinii ) ale takich dań nigdy dość – te dzisiejsze są z dodatkiem sera pleśniowego – nie czuć go potem za bardzo, bo jest pokrojony na drobne kawałki i się rozpuszcza ( nadając tylko mięsu wytrawny, słonawy smaczek). Danie można zjeść z kaszą albo makaronem ale kremowa polenta to zdecydowanie dobry dodatek. Resztkę polenty gdy jest ciepła trzeba przelaż do płaskiego naczynia – potem pokrojona w plastry będzie świetna do odsmażania lub grillowania dnia następnego.
…
Końcówka lata u mojej mamy na wsi upłynęła pod znakiem cukinii, szpinaku i pomidorów. Na szczęścia to są tak uniwersalne składniki, że da się z nich zrobić wiele dań. Ta zapiekanka z cukinią powstała właśnie wtedy – dużą inspiracją była tu Lazania z cukinii z mięsem czyli danie, które w sezonie na cukinię zawsze powtarzam, w różnych konfiguracjach. Teraz wykorzystałam ten sam patent – czyli plastry cukinii zamiast płatów lazanii, z tym że tym razem wegatariańsko – w środku ser biały ze szpinakiem i dodatkiem sosu pomidorowego. Lekki, sezonowy obiad. Zanim przejdziemy na jesienne gotowanie – zupy i gulasze, warto zrobić:)
…
Ten sos pomidorowy pojawiał się już na blogu nie raz – bo to mój ulubiony sposób na robienie sosu pomidorowego, i w sezonie pomidorowym robię go cały czas, przerabiając w ten sposób nadmiar pomidorów. Sos pasuje do wszystkich dań z pomidorami ( zupa, lazania, pizza, makaron, zapiekanki, pulpety, kluski etc), łatwo można regulować jego gęstość i smak – dodając różne zioła. No i przede wszystkim jest bardzo prosty i wymaga minimalnych nakładów pracy . Pomidory trzeba upiec w całości z czosnkiem i oliwą, zmiksować, a następnie za pomocą sitka pozbyć się niepotrzebnych pozostałości (skórki i pestki). Nie trzeba kroić w kostkę, nie trzeba obierać ze skórek i pozbawiać gniazd nasiennych, nie trzeba mieszać i czekać przy kuchni aż się rozgotuje.
Tak jak wspominałam ten sposób pojawił się na blogu nie raz przy okazji różnych dań ale stwierdziłam, że zasługuje na osobny wpis. A końcówka sierpnia jest idealnym czasem na ten przepis. Pomidory u mojej mamy obrodziły w tym roku, więc gotujemy i przerabiamy. W zeszły weekend zrobiłam kilka słoików ajvaru, a resztę przerobiłam na sos ( dodałam potem do zapiekanki z cukinią, i do makaronu dla Emilki).
…
Uwielbiam letnie gotowanie na zasadzie „z ogródka na stół”. Buszuję w ogrodzie mamy i to co tam znajdę jest dla mnie inspiracją do tego co ugotować. Teraz obowiązkowo musi być cukinia w składzie, ale jest też mnóstwo szpinaku, dojrzewają pierwsze pomidorki koktajlowe. Z takeigo przechadzania się po ogrodzie powstał ostatnio gryczany placek z cukinią, szpinakiem i pomidorkami, do którego dodałam jeszcze ser feta i trochę suszonych pomidorów. Chociaż placek to nie do końca właściwa nazwa, raczej zapiekanka:) Zjedliśmy ją z sosem jogurtowym.
Ten post jest automatyczny, to znaczy napisałam go w zeszłym tygodniu, teraz się automaczynie opublikował bo ja aktualnie na wakacjach. Pewnie teraz gdy to czytacie właśnie siedzę w kinie bo jestem na festiwalu filmowym:)
…
Z informacji jakie od Was dostaję na facebooku jak też instagramie wynika, że wiele osób już wypróbowało przepis na domową ricottę, który pokazywałam w tym tygodniu i póki co nie ma żadnych zażaleń:) Wiem, że ciężko się powstrzymać, żeby jej od razu nie zjeść całej 🙂 ale może coś Wam jeszcze zostało. A jak nie zostało to szybko róbcie nową partię bo mam dla Was przepis na makaron z cukinią, ricottą i parmezanem. Cudowny, prosty i bezpretensjonalny, letni obiad. Może mało efektowny na talerzu (trochę paciajowaty) ale z młodą cukinią, domową ricottą, skórką z cytryny i świeżo ukręconą bazylią naprawdę świetny w smaku.
U nas zaczął się jak co roku wysyp cukinii, więc w zasadzie każde danie jakie jemy od dwóch tygodni zawiera cukinię. Póki co dużo klasyków- zapiekanki, zupy i faszerowane cukinie ale też trochę nowości i eksperymentów i część z nich na pewno trafi wkrótce na bloga.
…